2. Gen. 1822.
[2323,1]
Alla p. 2019. marg.
fine. Il quale exdorsuare (antico verbo) mi
pare indizio di un perduto dorsus us in vece di dorsus i, o dorsum i, dal
quale si sarebbe fatto non exdorsuare ma exdorsare, come infatti abbiamo noi sdossare (ch'è lo stesso: v. p. 2236. segg.
2297. segg. giacchè dosso è lo stesso che dorso,
ed è maniera italiana, francese ec. di pronunziar questa parola, ma derivata da
antichissima origine, perchè gli antichi latini dicevano infatti dossum i, cambiando al solito la r in s. V. il Forcell.
in Dossuarius.), indossare, addossare ec. V. il
Gloss.
il Forcell.
i Dizionari francesi e spagnoli in queste e simili voci. Il detto
antico dorsus us è anche dimostrato, al parer mio, dai
2324 derivati dorsualis
(da dorsum o dossum verrebbe
dorsalis o dossali.
Vedilo infatti con altre simili voci nel Gloss.), dossuarius, dorsuosus. {+Dorsuosus è da dorsus us
come luctuosus da luctus
us, fructuosus da fructus us, flexuosus da flexus us, sinuosus da
sinus us, aestuosus
da aestus us ec. ec., actuosus da actus us ec., portuosus da portus us
ec. tortuosus da tortus
us ec. (v. il Forcell. in
monstruosus che forse viene esso
stesso da un monstrus us.) adfectuosus da adfectus us ec. Ossuosus par che venga da os, o da ossum i, e pure a' bassi tempi,
o volgarmente si disse ossuum, ossua. V. Forcell. e Gloss.
impetuosus, tumultuosus, sumptuosus,
untuoso.} V. la p.
2226. {e 2386.}
(2. Gen. 1822.).