Navigation Settings

Manuscript Annotations:
interlinear {...}
inline {{...}}
attached +{...}
footnote #{...}
unattached {...}
Editorial Annotations:

Correction Normalization

[4358,1]   4358 L'imitazione tien sempre molto del servile. Falsissima idea considerare e definir la poesia per arte imitativa, metterla colla pittura ec. Il poeta immagina: l'immaginazione vede il mondo come non è, si fabbrica un mondo che non è, finge, {inventa,} non imita, non imita (dico) di proposito suo: creatore, {inventore,} non imitatore; ecco il carattere essenziale del poeta. Quum philosophus ille * (Plato), primus, ut nobis videtur, ex aliquot generibus, maxime scenico, poëticae arti naturam affingeret μίμησιν etc. Primariam illius sententiam de arte poëtica suscepit Aristoteles in celebratiss. libello, correctam quidem passim a se, verum ne sic quidem explicatam, ut cuique generi Carminum satis conveniret; adeo didascalicum genus ab eo prorsus excluditur. Neque post Aristot. quisquam philosophor. veram vim illius artis aut historicam interpretationem recte assecutus videtur. * (Wolf. §. 36. p. clxiv - v.) Questa definizione di Platone, definizione di quel genere dialettico, esercitativo, anzi ludicro, secondo cui egli metteva p. e. la rettorica colla μαγειρική ec. (v. il Gorgia, e il Sofista, specialmente in fine.), è la sola origine di questa sì inventerata[inveterata] opinione che la poesia sia un'arte imitativa. {{V. p. 4372. fine.}}