Bologna. 1826. 12. Settembre.
[4199,1] Paragrandini, parafulmini ec. Fozio, Biblioteca, cod. 72. analizzando Κτησίoυ
τὰ ᾽Iνδικά, e parlando di una fonte che Ctesia diceva esser
nell'india, senz'altra indicazione di luogo, dice
fra l'altre cose: καὶ
*
(λέγει Κτησίας) περὶ τοῦ ἐν τῷ
πυϑμένι τῆς κρήνης σιδήρου, ἐξ oὗ καὶ δύo ξίϕη Κτησίας ϕησὶν ἐσχηκέναι,
ἕν παρὰ βασιλέως
*
(᾽Aρτξέρξoυ
τοῦ Mνήμονος ἐπικληϑέντος), καὶ ἕν παρὰ τῆς
τοῦ βασιλέως μητρὸς Παρυσάτιδος
*
(ἧς ἰατρòς γέγονεν ὁ Κτησίας). ϕησὶ δὲ περὶ αὐτοῦ, ὅτι πηγνύμενος ἐν τῇ γῇ, νέϕους καὶ
χαλάζης καὶ πρηστήρων
4200 ἐστὶν ἀποτρóπαιος.
καὶ ἰδεῖν αὐτὸν ταῦτα ϕησί, βασιλέως δὶς ποιήσαντος.
*
De ferro, quod in huius fontis fundo reperitur; ex quo
duo[duos] se habuisse aliquando
gladios ipse Ctesias
commemorat; unum a rege, (in marg. Artaxerxe, τῷ
Mnemone), alterum a Parysatide regis ipsius matre sibi donatum. Ferri autem huius
eam esse vim, ut in terram depactum nebulas, et grandines, turbinesque
avertat. hoc semel se iterumque vidisse, cum rex ipse eius rei periculum
faceret.
*
Versio Andreae Schotti. (Bologna. 1826. 12.
Settembre.).