Roma. 16. Dic. 1822.
[2654,1]
viaf6976157226604185410004Codicis (Vatic.
Cic.
de Repub.) viaf6976157226604185410004orthographia miris laborat varietatibus et inconstantia. Est enim id
fatum latinae scripturae {ac} pronunciationis,
quod grammaticorum tot pugnantia praecepta infinitaeque quaestiones
demonstrant. Hinc merito Cassiodorius (1): (1. Inst. praef.) Q3799231orthographia apud Graecos
plerumque sine ambiguitate probatur expressa; inter Latinos
vero sub ardua difficultate relicta monstratur; unde etiam
modo studium magnum lectoris inquirit.
Exempli gratia, labdacismus (for. lambdacismus, sed in emendd.
nihil) viaf6976157226604185410004proprius Afrorum fuit; sicut colloquium pro conloquium, teste Isidoro (2) (2. Orig. I. 32.) Quid porro? nonne
ipsa latinitas, uti observabat Hieronymus (3), (3. Prol. lib. II. comm. ad
Gal.) (scil. ad ep. S. Paul. ad
Galat.) viaf6976157226604185410004et regionibus quotidie mutabatur et
tempore? postea praesertim quam tanta barbarorum peregrinitas in
imperium rom. infusa est, lingua autem
generis quarti esse coepit, quod Isidorus(4)(4. Orig. IX. 1.) mixtum
appellat.
Maius.
M. Tulli Cic.
de Re pub. quae supersunt
2655 edente Ang. Maio Vaticanae Bibliothecae praefecto.
Romae in Collegio Urbano apud Burliaeum 1822.
Praefat. cap. 13. p. XXXVII.
(Roma. 16. Dic. 1822.).
