Roma. 16. Dic. 1822.
[2654,1]
Codicis
*
(Vatic.
Cic.
de Repub.) orthographia miris laborat varietatibus et inconstantia. Est enim id
fatum latinae scripturae {ac} pronunciationis,
quod grammaticorum tot pugnantia praecepta infinitaeque quaestiones
demonstrant. Hinc merito Cassiodorius (1): (1. Inst. praef.) orthographia apud Graecos
plerumque sine ambiguitate probatur expressa; inter Latinos
vero sub ardua difficultate relicta monstratur; unde etiam
modo studium magnum lectoris inquirit.
*
Exempli gratia, labdacismus
*
(for. lambdacismus, sed in emendd.
nihil) proprius Afrorum fuit; sicut colloquium pro conloquium, teste Isidoro (2) (2. Orig. I. 32.) Quid porro? nonne
ipsa latinitas, uti observabat Hieronymus (3), (3. Prol. lib. II. comm. ad
Gal.)
*
(scil. ad ep. S. Paul. ad
Galat.) et regionibus quotidie mutabatur et
tempore? postea praesertim quam tanta barbarorum peregrinitas in
imperium rom. infusa est, lingua autem
generis quarti esse coepit, quod Isidorus(4)(4. Orig. IX. 1.) mixtum
appellat.
*
Maius.
M. Tulli Cic.
de Re pub. quae supersunt
2655 edente Ang. Maio Vaticanae Bibliothecae praefecto.
Romae in Collegio Urbano apud Burliaeum 1822.
Praefat. cap. 13. p. XXXVII.
(Roma. 16. Dic. 1822.).
