31. Gen. 1821.
[592,2]
Cic.
Lael. sive de Amicit. c. 11. Quod si rectum statuerimus, vel
concedere amicis, quidquid velint, vel impetrare ab iis, quidquid
velimus, perfecta quidem sapientia simus, si
nihil habeat res vitii; sed loquimur de iis amicis, qui
ante oculos sunt, quos videmus, aut de quibus memoriam accepimus,
aut quos novit vita communis.
*
Leggi si perfecta q. s. simus, nihil h. r. v., come richiede
evidentemente il senso, che altrimenti zoppica, e sibi non
constat. (31. Gen. 1821.).