31. Gen. 1821.
[591,1]
Quod si hoc apparet in
bestiis, volucribus, nantibus, agrestibus, cicuribus, feris, primum ut
se ipsae diligant; (id enim pariter cum omni animante
nascitur)
*
(dunque Cicerone riconosceva le bestie per dotate di libertà) deinde, ut requirant,
atque appetant, ad quas se applicent, eiusdem generis animantes; idque
faciunt cum desiderio, et cum quadam similitudine amoris humani: quanto
id magis in homine fit natura, qui et se ipse diligit, et alterum
anquirit, cuius animum
592 ita cum suo misceat,
ut efficiat paene unum ex duobus?
*
Cic.
Lael. sive de Amicit. c. 21.
fine.
[592,1] Della nostra naturale inclinazione di partecipare agli
altri le nostre alquanto straordinarie sensazioni o piacevoli o dispiacevoli, v.
un luogo insigne di Cic. (Lael. sive de Amicit.
{tutto il} c. 23.) il qual passo, io credo
che sia stata la prima fonte di questa osservazione, tanto familiare e nota ai
moderni. (31 Gen. 1821.)